Gaur egun, denden apaletan, urtearen garaia izan arren, beti aurkituko dituzu perretxiko ugari. Hala eta guztiz ere, dieting edo figura bat ikusten duten neskek galdetzen diote jateko, nahiz eta jateko, hala nahi izanez gero, zein motatako prestatu beharko luketen. Irudikatu.
Perretxiko konposizioa eta kaloria edukia
Merezi du perretxiko guztiak ez direla berdin baliagarriak. Beraz, nutrizionistek normalean basoko perretxikoak banatzen dituzte 4 taldeetan, elikadura-balioaren arabera.
- Lehenengoak perretxikoak, perretxikoak eta perretxikoak dira. Aztarna elementu erabilgarrien kopuru handiena dute eta orekatuak dira gantzak, proteinak eta karbohidratoak .
- Bigarren mota podberozoviki, koipetsua, haritza, podsinoviki, freckles, poloniarra onddo, aspen perretxikoak barne hartzen ditu.
- Hirugarrenari: ahuntz, serushki, russula, txantxak, perretxikoak, morelak, mosses.
- Laugarrena: krasnushki, svinushki, ostrako perretxikoak, ryadoviki eta abar.
Jakina, sailkapen hori kondiziozkoa da, konposizioa onddoaren espeziearen araberakoa baita, baina baita bere prestaketaren metodoa ere. Onddoetan jasotzen diren mineral-substantzia nagusiak kaltzioa, potasioa eta fosforoa dira, azken honen edukia arrain gutxi gorabehera produktu horretan. Substantzia baliagarri guztien gehienezko kopurua perretxiko zurietan dago, gingerbread gutxiago. Basoko onddoen balio kalorifikoari buruz hitz egiten bada, gutxieneko energia-balioak lerro eta eztia agarikoak (22 eta 29 kcal bakoitzeko 100 g hurrenez hurren) ditu. Gehienezko kaloria edukia onddo zuria da, poderezozovik eta boletus (40, 36 eta 35 kcal bakoitzeko 100 g hurrenez hurren). Hezeguneen edukia kalorikoa ez da freskoetatik nabarmen desberdina, ordea, lehortu egiten denean, aldatzen da.
Perretxiko lehorren eduki kalorikoa
Perretxiko lehorren edukia kalorikoa analogiko freskoetatik oso bestelakoa da. Adibidez,