Kloramfenicoleko analogiak

Chloramphenicol-ek antimikrobianoen jarduera zabala du eta mikroorganismo gram-positiboak eta gram-negatiboak dira. Kloramfenicol, analogoak medikuntzako alor askotan banatzen direnak, dosi mota desberdinek irudikatzen dituzte.

Cloranfenicol prestakinak

Mediku batek botika askok substantzia aktibo berdineko gaixo bati prescribe dezake erabaki dezake. Lehendik dauden ordezko gehienek antzeko adierazpenak dituzte, baina ekintza-printzipioan desberdinak dira. Droga-analogiko nagusiak, besteak beste, klorofenicoloa dira:

Levomycitin kanpoko aplikazioarentzako konponbide edo itsatsi gisa erabil daiteke, baita begi tanta (Levomycetin Acos) edo hautsa formulatzeko (Levomycitin succinate).

Horrez gain, kloranfenicolek beste izen batzuk dituzten ordezkapen eta analogiak ditu:

Gogoratu behar da Levomethylren pomada antiinflamatorioa, eta kloranfenicolaz gain metilurkiloa ere badago. Sarritan, medikuei gaixoak preskribatzen dizkio substantzia konbinazio horri, errezeta horretan adieraziz, ohiko izen komertzialaren ordez, askotan nahasmena eragiten baitu.

Gaixoaren substantzia nagusien intolerantzia baldin badago, konposizio desberdina duten drogak preskribatuko zaizkio.

Kloroanfenicoleko analogoak erabiltzea

Cloranfenicol duten prestakinak gaixotasun infekziosoen kontrolpean erabiltzen dira, hala nola:

Gainera, agente horiek preskribitzen dira beste patologien jarduera ezabatzeko, haien patogenoek osagaiak sentikorrak baitira eta horiek kasuetan, beste antibiotikorik ez balego.

Chloramphenicol eta bere analogoak erabiltzeko jarraibideen arabera erabiltzen dira:

  1. Barneko harrera bazkariak baino ordu erdi lehenago egiten da, helduentzat, ohiko dosia 0,5 gramo izaten da sei orduz behin, haurrentzat zenbateko hori pisu eta adinaren arabera kalkulatzen da.
  2. Kanpoko erabilerarako, tapoi gordinak erabili ohi dira edo kaltetutako eremuetarako pomada aplikatu, goiko benda bat aplikatuz.
  3. Begiaren gaixotasunetan, kloramfenicoleko prestakinek bi tanta izaten dute bost aldiz egunean. Tratamenduaren iraupena bi aste baino gehiago izan behar da.